سنجش و کنترل ذرات معلق در آب یا سنجش TDS
از دیگر قابلیت‌های کنترولر MK8 MM، تشخیص و کنترل ذرات معلق در آب، در صورت نیاز است. برای این منظور، از سنسور TDS به همراه ظرف نمونه‌گیری تولید شرکت اتوفلیم استفاده می‌شود.
برای کارایی و قابلیت اطمینان بهینه دیگ بخار، یک نیاز مهم این است که اطمینان حاصل شود که کل جامدات محلول (TDS) در آب اندازه گیری و تا سطح مناسب برای دیگ کنترل شود. به طور کلی پذیرفته شده است که برای دیگ‌های واترتیوب، سطح TDS اندازه گیری شده نباید از 1500 پی پی ام در حجم تجاوز کند و برای دیگ‌های فایرتیوب، TDS نباید بیشتر از 2500 پی پی ام حجمی باشد. ارقام اعلام شده قطعی نیستند و در همه کاربردها توصیه‌های سازنده دیگ بخار یا شیمیدان تصفیه آب باید اجرا شود.
از سوی دیگر، بر طبق مطالعات صورت گرفته، مشخص شده است که تا زمانی که دما ثابت باشد، رسانایی آب با TDS اندازه گیری شده متناسب خواهد بود. هر گونه تغییر در دما بر رسانایی اندازه گیری شده اسمی به میزان دو درصد در هر 1 درجه سانتیگراد تأثیر می‌گذارد. نتیجه اینکه، پیش از خواندن مستقل TDS، ابتدا لازم است دمای آب را اندازه‌گیری و قرائت رسانایی را تصحیح کرد. سیستم اتوفلیم، توانایی سنجش دمای بخار را دارا است، این داده‌های جریان برای اصلاح دائمی مقدار رسانایی استفاده می‌شود.
دومین متغیری که بر اندازه‌گیری رسانایی تأثیر می‌گذارد، خاصیت قطبی در آب نمونه‌گیری شده است. این پدیده، زمانی اتفاق می‌افتد که انرژی الکتریکی ناشی از پراب، یک افست نسبتاً کوچک در بالا یا زیر خط ارت ایجاد می‌کند (چیزی در حدود صفر ولت). این مقدار پلاریزاسیون معمولاً زمانی قابل توجه است که یک فرکانس پیوسته از پراب به عنوان بخشی از روش اندازه گیری رسانایی ساطع می‌شود. سیستم اتوفلیم با مشکل بالقوه پلاریزاسیون برخورد کرده و اثر آن را جبران می‌کند. در واقع پراب، هرگونه افزایش پتانسیل ولتاژ در بالا یا زیر ارت یا صفر ولت در نمونه آب را اندازه گیری می‌کند. داده‌های ولتاژ پلاریزاسیون اندازه‌گیری شده برای اصلاح محاسبه رسانایی استفاده می‌شود. سیستم اتوفلیم، انرژی الکتریکی را با نرخ پالس 10 در 300 میکروثانیه در هر ثانیه ساطع می‌کند. با این روش، انرژی الکتریکی تنها برای 6/0 درصد از زمان نمونه منتشر می‌شود. سنسور‌های تولیدی سازندگان دیگر که از روش فرکانس استفاده می‌کنند، در تمام زمان نمونه‌گیری، انرژی الکتریکی را ساطع می‌کنند. نتیجه این است که مشکل قطبش در این موارد 167 برابر بیشتر خواهد بود.
سومین مشکلی که بر دقت اندازه‌گیری TDS تأثیر می‌گذارد، ایجاد مقیاس روی الکترود پراب است. با طراحی، ظرف نمونه‌برداری آب به گونه‌ای چیده شده است که تلاطم ایجاد شده در طول توالی دمیدن، اطمینان حاصل کند که پراب به طور موثر عاری از رسوب یا مواد جامد رسوب‌شده ( که می‌تواند در حالت تعلیق نگه داشته شود) باقی بماند. پراب سنجش خود تمیز شونده است.
میزان تی دی اس آب را می‌توان به سه روش زیر ارزیابی و کنترل کرد:
سنجش TDS به همراه شیر دستی
در این روش، مقدار TDS به صورت پیوسته، توسط سنسور مورد نظر سنجیده می‌شود. اما برای پایین آوردن آن، از شیر دستی استفاده شده است. این روش، همراه نیاز به خواندن مقدار TDS توسط پرسنل حاضر در موتورخانه را دارد.
سنجش TDS و کنترل پیوسته آن به کمک شیر برقی از نوع سلونوئیدی
در این روش، مقدار TDS به صورت پیوسته، توسط سنسور مورد نظر سنجیده می‌شود. برای تنظیم مقدار آن در حد مشخص، می‌توان از رابطه کاربری و منوی TDS بهره گرفت. کنترولر به صورت پیوسته تلاش می‌کند با باز و بست کردن شیر برقی در خروجی ظرف سنسور، مقدار TDS آب را همواره در مقداری تنظیمی نگاه دارد.
سنجش TDS و کنترل پیوسته آن به کمک شیر کنترلی
در این روش، مقدار TDS به صورت پیوسته، توسط سنسور مورد نظر سنجیده می‌شود. مقدار هدف بر روی رابط گرافیکی MK8 تنظیم شده و کنترولر به صورت پیوسته تلاش می‌کند با باز و بست کردن پیوسته شیرکنترلی توسط سرووموتور متصل به آن، مقدار TDS آب را همواره در مقداری تنظیمی نگاه دارد. از این روش، تحت عنوان سیستم بلودان بالا از نوع پیوسته نیز یاد می‌شود.
